Es la manera de actuar en España: pero finalmente estoy 'dentro'

Maandag 19 & dinsdag 20 mei
Onze zondag was rustig en verrassend genoeg regende het in onze wijk niet, terwijl ik tot mijn grote verbazing op de televisie zag dat het in het stadion van Real Madrid - Santiago de Bernabeu - een behoorlijk natte bedoeling was (het lijkt hier wel herfst want het is bewolkt en winderig). Real won 5-2 in een jubelstemming ,want na de wedstrijd werd de beker uitgereikt en kon het feest begonnen...Was het voor Thijs en Sjaak toch zeer zeker de moeite waard om daarbij aanwezig te zijn. En Levante werkte nog mee ook. Toch knaken ontvangen en dan nog meewerken aan een Real-feestje...(Atlético verloor met 3-1 bij Valencia). Wel nog de keuken schoongemaakt, want het zijn me toch een stel varkens hier (nou ja, eigenlijk is dat een belediging voor de varkens). Een grondige schoonmaak van ons eigen keukenkastje en het kopen van EIGEN pannen om in te koken (stel je voor dat je moet delen, je moet er niet aan denken...) en er is weer een proper plekje in dit huis...
Maandag was het de bedoeling om naar het IEPALA te gaan. Uiteindelijk zijn Elena en ik aan het einde van de middag met de metro naar García Noblejas gegaan in de hoop om eindelijk eens te kunnen spreken met de directrice. Eenmaal daar, bleek dat ze aan de telefoon was en konden we geduldig gaan wachten ...Het wachten duurde lang en inmiddels was het 18.00 u. en verliet een aantal mensen al het gebouw om naar huis te gaan...Je zou bijna denken dat deze vrouw niet bestaat, maar ineens stond ze voor mijn neus. Eindelijk de mogelijkheid om een gesprek te hebben. De directrice is een vriendelijke, enthousiaste en ietwat alternatief uitziende vrouw, die erg geëngageerd lijkt in haar werk.
De vraag is natuurlijk, waarom ze nauwelijks meer reageerde op mijn mails (onze laatste fatsoenlijke correspondentie was van maart)? Het bleek dus dat het IEPALA over was gegaan op een nieuwe server en klaarblijkelijk leidde dat tot het verlies van een hoop e-mails. De meeste komen zelfs niet eens aan. Da's fraai. Ze veronschuldigde zich hiervoor, ook al vond zij het op háár beurt vreemd, dat ik niets meer van me liet horen. Ze dacht zelfs, dat ik niet meer geïnteresseerd was in de stage! Dat is pas mooi! E-mails en telefoontjes werkten blijkbaar allemaal niet. Nu is ze dan ook de directrice van dit instituut; ze heeft het erg druk en er zijn zoveel lopende projecten dat dit alles wel te begrijpen is. Uiteindelijk moet je gewoon de zogeheten stoute schoenen aantrekken en besluiten om naar Spanje te gaan. Ook al weet je niet of het gaat lukken, gewoon gaan en dan alles ter plekke regelen. Hieruit blijkt eens te meer dat het niet por falta de interés is, dus geen gebrek aan wil, maar simpelweg een stroeve communicatie. Als je eenmaal op de plaats van bestemming bent (net zoals in Granada), dan is alles zo geregeld. En zo geschiedde. Es la manera de actuar en España.

Wat is mijn functie bij het IEPALA? Kort gezegd houdt dat het opzetten van een 'conflictmeter' in, waarbij ik een glossarium op moet stellen van de terminologie van conflicten aan de hand van krantenartikelen, zodat een georganiseerde database opgezet kan worden waarbij informatie op een gemakkelijke manier te raadplegen is. Nadat zij overlegd had met een team van experts op dit onderdeel bleek iedereen enthousiast en werd ik dus toegevoegd aan een onderzoeksteam dat dit gaat opzetten. Het was een leuk gesprek, waarin ik ook de toezegging kreeg om met iemand te kunnen spreken die mij kan helpen met mijn thesis. Ik ben op zoek naar professoren, experts, congressen, conferenties, seminars en allerlei andere manieren om informatie te krijgen voor mijn thesis.
Het komt er allemaal op neer dat ik 's morgens voor het IEPALA ga werken en 's middags aan mijn thesis werk. Bovendien maakte men al duidelijk, dat ik wellicht ook in de toekomst betrokken kan blijven bij het instituut...Dat is alvast mooi.

Na dit nuttige gesprek waren we wel in voor een pizza...al was de keuze voor het restaurantje naast het IEPALA de blunder van de maand. Het restaurant was eigenlijk nog dicht maar pizza's konden ze wel serveren. En dat hadden we kunnen weten. We kregen een magnetronpizza, of iets wat er op leek, want het was zacht, slijmerig en de smaak was vreselijk. Mijn pizza "mediterraneo" was er eentje met verdacht veel tabakgeur- en smaak. Het scheen gewoon paprika te zijn, maar het was niet te eten. De pizza "kebab" van Elena was beter, maar ook niet echt lekker. Was dit de laatste pizza in Spanje? Vermoedelijk. De oven in ons huis is kapot en de verhalen van Thijs over een niet bijster smakelijke tagliatelle met een stukje ijzer. Nou, laten we het Italiaanse eten maar bewaren voor in Italië...of als het van de hand van Elena komt...
Iets met thuiskomen en koude kermis zou ik willen zeggen...De halve avond rondgelopen met een verstoorde maag. De enige redding is dan bier. Eerst snel naar huis, want we hadden van het IEPALA een grote stapel documenten en boeken meegekregen. Daarna de metro in om Thijs en Sjaak te zoeken, die zich in de Dubliners gevestigd hadden. Na wat bier & mojito aldaar zijn we naar Quevedo (onthoud die naam maar, ze zal nog wel vaker langskomen) gegaan om wat tapas te krijgen. Nadat we de vorige keer vier rondes hadden gehad zonder de traditionele, oorspronkelijke tapas (ham) voorgeschoteld te krijgen, was vooral Elena nu dolgelukkig met "vers van de pers" (of eigenlijk "vers van het rund dat op de bar stond") JAMÓN. Het smaakte uitstekend. De eigenaar werkt zes dagen per week (op zaterdag is ie dicht) keihard om voor bier & tapas te zorgen. Ik had bijna medelijden met het feit, dat we voor vier bier en tapas maar €5 betaalden (ofwel €1,25 voor een biertje)...
Daarna zijn we na veel zoeken (zelfs met mijn stadskaart lukte het maar half) in de Cava Baja beland, waar we naar een Flamenco-bar (La Soleá) wilden gaan, maar die was...dicht. Op zondag en maandag gesloten. Dan maar een barretje ingedoken waar Elena de chipsvoorraad plunderde. Vervolgens weer terug naar Dubliners, waar nog een paar pints volgde (en voor Elena een bord kip & friet) en voor Thijs en Sjaak een rits chupitos (alcoholshots). Een geslaagde avond. We hadden eigenlijk het plan om niet te laat terug te gaan en sowieso de laatste metro te nemen, maar dat plan viel in het water...Maar ja, naar huis gaan was ook geen optie. Elena en ik zijn en fin dus naar huis gelopen en omdat het Parque del Retiro 's nachts dicht is, was het nu ongeveer 50 minuten lopen. Flink doorlopen, maar ach?
Een dag waarop ik in elk geval vooruit ben gekomen met mijn stage en Elena bericht kreeg uit Maastricht dat haar Masteraanvraag in orde was...Nu alleen nog aangenomen worden.

Op dinsdag hebben we op internet voor Elena gezocht naar werk en voor ons tweetjes naar congressen, conferenties en cursussen. Na wat zoekwerk merkten we, dat zo'n beetje alle universiteiten zomercursussen aanbieden. Deze cursussen zijn meestal tussen of een maand lang of een week. Er wordt heel veel aangeboden en dat biedt perspectief. Omdat ik sowieso nog studiepunten nodig heb, wil ik er minimaal één doen, maar het liefst nog meer. Buiten dat, is het interessant, leerzaam en leuk. Kan ik weer wat meer de Spaanse taal oefenen en misschien nog wat mensen ontmoeten. De cursussen zijn vrij voor buitenstaanders en er wordt vaak maar een bescheiden vergoeding gevraagd. Het worden er naar alle waarschijnlijkheid vier:

- 30 juni-4 juli: "Cultura Europea, Cultura Nacionales", Universidad Carlos III de Madrid
- 7-11 juli: "La Posibilidad de otro mundo en América Latina: respuestas colectivas a la exclusión", Universidad de Alcalá
- 14-18 juli: een programma over de Europese Unie op de Real Academia Europea de Jaca, Universidad de Zaragoza.
- 21-25 juli: "La Fuerza Política de la Política Exterior", Universidad Rey Juan Carlos

Nuttig voor mijn thesis en als voorbereiding op volgend collegejaar in Maastricht wellicht. Drie cursussen vinden plaats op drie verschillende universiteiten in Madrid en eentje in Jaca, provincie Huesca...ofwel in Baskenland. Eigenlijk ligt dat Palacio de Congresos onderhand in Frankrijk. Ver van Madrid en omdat de trein hier ineens belachelijk duur is (ja, DUURDER dan ons aller NS) gaan we dan met de bus (als we aangenomen worden, dat spreekt). Een prestigieus instituut, waar je een diploma krijgt als je het examen met goed gevolg aflegd. De andere cursussen geven studiepunten en ook certificaten/diploma's, maar hebben geen examens.
Als ik in Madrid ben, wil ik wel wat te doen hebben...Stage en studeren en tussendoor hopelijk nog tijd voor wat "toeristje zijn" in Madrid, Granada...en hopelijk Barcelona of Valencia.
Vamos a ver.

Maurice