Jaca Jaca Jaca

14 tot en met 18 juli
Maandagmorgen stonden we op het barbaarse tijdstip van 5.00 u. op, omdat om 6.30 u. onze bus richting Zaragoza vertrok. Eerst moesten we naar Zaragoza en vanuit Zaragoza de bus naar Jaca, provincie Huesca en in Aragón. Inmiddels hebben we aardig wat gezien van Spanje, maar voornamelijk in het zuiden, Andalucía, Murcia, Castilla la Mancha, Extremadura en Salamanca in Castilla y León, maar nog niks in het noorden van Spanje. Nu de kans dus om Aragón te zien. In Noord-Spanje staan nog op mijn lijst: Cantabria, Catalunya, Baskenland, Navarra, La Rioja, Asturias en Galicia en in het oosten de Comunidad Valenciana nog. Beetje bij beetje komt dat wel goed. Bovendien zijn de meeste regio´s, zoals Asturias, Navarra, Baskenland, Cantabria en La Rioja vrij klein.

Een lange dag van reizen, maar eenmaal daar in het noorden van Spanje, aan de rand van de Pyreneeën is dit alles snel vergeten. Jaca ligt op meer dan 1000 meter hoogte en ligt temidden in een prachtige natuur. Koud was het absoluut niet, dus onze grootste zorg had ook niks om het lijf. Het hostel was snel gevonden, want zo heel veel straten heeft Jaca in het centrum niet en bovendien was het de Calle Mayor, de Hoofdstraat, dus dat zal niet lastig zijn. Meer een dorpje dan een stad, want de lokale bevolking wist allemaal dat we voor de Real Academia Europea de Jaca, de Koninklijke Europese Academie van Jaca, zouden komen.

Het is inmiddels de 24e editie, georganiseerd door het Real Instituto de Estudios Europeos.


Academia Europea de Jaca

In 1985 was de eerste editie, met als doel om kennis en inzicht van de Europese Gemeenschap destijds, en de Europese Unie nu, te vergroten. Spanje trad in 1986, samen met Portugal, toe tot de EEG, maar het spreekt voor zich dat zo vlak na het einde van de dictatuur ¨Europa¨ in de hoofden van de mensen nog ver weg was. Het is een prestigieuze academie, waarin een groot aantal professoren, onderzoekers, ministers en ambassadeurs acte de presence geven. Vijf dagen lang, van 17.00 tot 21.00-21.30 u., gevuld met conferenties en debatten. Uiteindelijk waren er zo´n 50 mensen ingeschreven, voor een deel studenten van de prestigieuze Master in Europese Studies van het instituut en overige studenten en geïnteresseerden, van jong tot oud. Dit alles in het Palacio de Congresos van Jaca, georganiseerd en gefinancierd door de Gemeente Jaca, de Regionale Overheid van Asturias en het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Alle belangrijke onderwerpen van het moment worden belicht: 10 jaar euro, het Ierse Nee in het referendum voor het Lissabon-Verdrag, de situatie in Kosovo, immigratie, energie/olie, om maar een deel te noemen. De Spaanse ambassadeur in Ierland, de Minister van Buitenlandse Zaken van Andorra, de Spaanse ambassadeur (permantente vertegenwoordiger) bij de EU kwamen bijvoorbeeld langs. Een Fransman van de FAO, de Wereld Voedsel- en Alimentatieorganisatie (deze Denis Fadda spreekt 18 talen!), een zeer kundige en interessante expert immigrantenrecht...allemaal in Jaca. Stuk voor stuk interessante onderwerpen, die je aan het denken zetten (zoals het hoort). Een congres is naar mijn mening altijd een verademing, ver weg van polariserende en domme politici (zoals wij er op dit moment zoveel hebben in Nederland), waar op een fatsoenlijke en realistische wijze naar allerlei onderwerpen gekeken kan worden. Wat gebabbeld met een Argentijnse vrouw (met Italiaanse voorouders), uitgeweest met een Pierre uit Toulouse, een Maria uit Huesca, Alfonso uit Valladolid en Borja uit Murca en nog gepraat met de Kroatische ambassadeur in Spanje, Vucic, over Kosovo en de toetreding van Kroatië tot de EU. Weggestopt aan de rand van de Pyrenieeën, maar met een zeer open Europees gezelschap.

Jaca zelf is een kleine, maar prachtige stad. Bovendien is het er vrij goedkoop (een halve liter bier voor 2 euro). In de stad ligt een Ciudadela, een vesting die gebouwd werd om de Fransen buiten de deur te houden, alleen waren het grappig genoeg de Spanjaarden die, bij de ene keer dat het oorlogsgebied was, buiten de Ciudadela waren.

Ciudadela


Y más

De troepen van Napeleon bezetten Spanje en zo ook de Ciudadela in Jaca en deze werd vervolgens zonder veel probleem ontzet door de Spanjaarden. Een vesting, met een grote gracht, maar zonder water want de Italiaanse architect beredeneerde terecht, dat het beter is een gracht te hebben zonder water dan mét water. Water kan bevriezen en dan heb je niks aan water. Dan kun je beter een diep gat in de grond hebben...Tegenwoordig is het een kleine basis van het Spaanse leger, maar wel open voor bezoek. Bovendien is er een Museum van Miniatuursoldaten, waar verschillende periodes (De Egyptenaren, Romeinen, Grieken, Spaanse Burgeroorlog, Eerste Wereldoorlog, Tweede Wereldoorlog, vredesmissies e.d.) uitgebeeld zijn door grote maquettes van landschappen met soldaten, legers en dergelijke.

Onbekend dit Jaca, maar het wordt niet voor niks de Parel van de Pyreneeën genoemd. Een rustig, rijk stadje waar in de winter meer te doen is dan in de zomer, maar dat desalniettemin een groot aantal restaurants, cafes, barretjes en pubs heeft. Wonder boven wonder vonden Elena en ik er ook nog een uitstekende pizzeria! ´s Nachts koelt het flink af, maar echt heel koud is het niet. Ik vind het prima deze temperatuurverschillen, want ´s avonds slaap je tenminste goed, de hitte blijft immers niet in de kamer hangen. Ons hostel was eenvoudig, maar prima en zoals ik tegen Elena zei, leek het wel een vijfsterrenhotel vergeleken met onze kamer in Madrid. Ons welhaast metalen matras in Madrid was gauw vergeten...
Voor de Real Academie de Jaca moesten we €75,- betalen, maar we kregen een subsidie voor hotel en ontbijt, dus we hoefden niet te klagen! Volgend jaar is de 25e editie en dan zijn enkele regeringshoofden present, dus als het even kan dan zijn we er volgend jaar weer...
Op vrijdagmorgen hebben we nog een examen gemaakt om een Diploma de Estudios Superiores Europeos (Diploma voor Europees Hoger Onderwijs) te krijgen. Een examen met één vraag, waarin het de bedoeling was in een soort essay-vorm je eigen visie uiteen te zetten.
Dit zou toch geen probleem mogen zijn. Na de vrijdagavond met Pierre, Maria, Borja en Alfonso was het zaterdagmorgen tijd om uit te checken en de bus te nemen naar Zaragoza...


Alfonso, Pierre, Elena, ik en Borja