ROCK IN RIO

Zaterdag 6 juli
Op een van de heetste dagen van de week stond een dagje Rock in Rio gepland. Rock in Rio? Ik had er nog nooit van gehoord, maar het is het grootste rockfestival ter wereld, ook al vind het maar af en toe plaats. De eerste editie werd in 1985 gehouden in, vandaar de naam, Rio de Janeiro en trok 1,5 miljoen bezoekers in de 10 dagen dat het duurde. De tweede en derde editie, in 1991 en 2001, waren eveneens in Rio de Janeiro. In 2004 en 2006 stak het festival de Atlantische Oceaan over en was Lissabon de thuishaven van Rock in Rio. In 2008 vond Rock in Rio voor het eerst in twee steden tegelijkertijd plaats, namelijk in Lissabon en Madrid. In 2009 is Buenos Aires aan de beurt, in 2010 wederom Madrid.
Om 17.00 u. begon het feest. Om in Arganda del Rey, waar het plaats vond, te geraken konden we met gratis bussen vanaf het Estadio Santiago Bernabeu (stadion van Real Madrid) vertrekken. Arganda del Rey is een voorstad van Madrid, maar het festivalterrein ligt werkelijk in de middle of nowhere, een grote zandbak naast dit stadje. Het was behoorlijk druk op de parkeerplaats van Santiago Bernabeu, maar de Madrilenen hadden het uitstekend voor mekaar. Binnen no-time waren we op de plaats van bestemming, waar windvlagen zandstormpjes veroorzaakten, waardoor het idee van een woestijnfeestje nog eens versterkt werd. In deze zandbank wachtten enkele duizenden festivalgangers alvorens de deuren open gingen. Het terrein is daar pats-boem neergelegd. Een ware Ciudad de Rock, met kunstgras, fonteinen, eetkraampjes en al het andere wat zo'n stad nodig heeft. We waren een van de eersten die binnen waren en voordat de muziek begon was er genoeg te doen om de tijd kapot te krijgen. Een Braziliaanse stand was populair, omdat je er foto's kon maken om een reis naar Brazilië te winnen. Elke sponsor had zijn eigen stad. Overal werden gratis dingetjes weggegeven. In een bepaald tentje kon je gratis op elektrische gitaren spelen en werden t-shirts weggeven, iets verderop gaf Mentos de hele avond gratis Mentos weg, TVE (Publieke TV van Spanje) gaf hoedjes weg, gratis ballonnen van RENFE, de spoorwegen en het Nederlands tintje kwam van de sponsors Philips en Randstad. En bij L'Oreal Paris kon je gratis je haren laten knippen. Het spreekt voor zich dat Telepizza en Burger King ook present waren...En een halve liter was maar € 3,50. Nopjes......
Op deze zaterdag stond eerst Suzanne Vega op het program, opgevolgd door o.a. Zucchero, Estopa, Alejandro Sanz, The Police en nog wat anderen. Niet super spectaculair dus, maar een festival is altijd mooi om mee te maken. Suzanne Vega was al vrij vroeg, maar het publiek deed toch leuk mee. Zucchero was echt fantastisch en we stonden netjes vooraan om alles goed te kunnen zien. Enkele Italianen om ons heen gingen helemaal uit hun dak. Begrijpelijk ja. De muzikale carrière van Zucchero, ofwel Adelmo Fornaciari, begon in 1970 en duurt dus inmiddels al bijna veertig jaar. Nog altijd even actief en enthousiast en dat wordt gewaardeerd. Ook al kan ik de meeste nummers op zijn best meeneurieën, veel nummers zijn toch bekend onder het grote publiek. Alleen Zucchero was het geld al meer dan waard.
De Spaanse pop-rock-flamenco van Estopa was ook erg tof, maar de rest van de avond was wat minder. Alejandro Sanz vond ik niet zo heel bijzonder en van The Police hou ik niet zo. Na Zucchero merkte je ineens hoe druk het was. Eerst waren we met enkele duizenden in het park, nu met vele tienduizenden. Het was druk, heel druk, maar ook heel gezellig...De fontein in de woestijn was ideaal om aan het einde van de dag even af te koelen en je helemaal nat te sproeien. Een beetje muziek, een beetje een zomersfeertje, een beetje gratis gadgets, een beetje bier...Nopjes.
Om 1.30 u. gingen we richting Madrid, waar het nog ontzettend druk was in verband met de Gay Pride. Eén zomerweekendje in Madrid en heel de stad is al zo'n beetje op straat...